Laos

De eerste twee weken hadden we het idee dat de tijd helemaal niet zo snel ing en was het soms moeilijk te geloven dat we er echt nog maar zo kort waren, maar na die eerste twee weken is de tijd echt gaan vliegen. Ondertussen zijn we alweer iets meer dan 3 weken in Laos geweest en wordt het moeilijk om alles is een blog te proppen.
De laatste keer waren we nog in Pai, Thailand. Vanuit daar zijn we naar de grens gegaan. De volgende ochtend gingen we Laos in en na de normale formaliteiten ( formuliertje halen, iemand betalen voor een stempel, nog wat formuliertjes halen en weer achteraan in de rij, ergens inleveren, weer ergens anders betalen) waren we in Laos. Heerlijk 6 uur in een soort strandstoel op het busstation gewacht op onze bus. Om 9 's avonds kwamen we aan op het busstation van onze bestemming, maar hoewel daar veel drukte was (eettentjes, winkels, locals) waren er geen andere falang(westerlingen) en ook geen tuktuks te bekennen. Even gevraagd aan wat locals die ons gingen uitlachen en vervolgens druk met elkaar gingen discussieren, maar gelukkig hadden we uiteindelijk toch vervoer naar de stad en vonden we snel een hotel. De volgende dag een trekking geboekt. We hebben een dag gekajakt, dat was echt heel leuk, lekker downstream met hier en daar een versnellinkje en geweldig uitzicht. Daarna met de mensen van die tour in een dorpje geslapen. Daar werd voor ons gekookt en als tafel werd er natuurlijk gewoon bananenblad op de grond gelegd waar we met zijn allen gezellig omheen gingen zitten. De volgende dag was het tijd voor de trekking. Trekking betekent in het noorden van Laos dus blijkbaar gewoon dat je gaat bergbeklimmen. Het ging echt heel steil omhoog met meestal wel een boom/tak/stekelig iets waar je je aan vast kon houden, maar soms was dat er dus ook niet en dan was het dus maar gewoon hopen dat je niet verkeerd zou stappen en een paar meter de diepte in zou vallen. Dit alles was natuurlijk in een supermooie omgeving, maar ik kan daar toch minder van genieten als ik me voor mn leven aan het vasthouden ben aan de zoveelste stekelige tak.
De volgende dag gingen we in een superluxe bus naar Muang Khua, dat is in het noorden en ligt in een mooie omgeving. Het was eigenlijk vooral bedoeld als startpunt van onze boottocht langs wat andere dorpjes met als eindpunt Luang Prabang. Het was ook een hele mooie boottocht richting Muang Ngoi, maar helaas heeft Mark er niet echt van kunnen genieten omdat hij net die dag ziek was. De boottocht duurde ook nog eens 2 uur langer dan gepland, aangezien de bestuurder van de boot soms gewoon de boot aanlegde, zonder iets te zeggen een dorpje in liep, en 40 minuten later pas weer terug was.Eenmaal in Muang Ngoi is Mark 20 uur gaan slapen. De volgende dag zijn we wat rond gaan lopen en ik vond het echt een leuk stadje. Hoewel er wel wat toeristendingen zijn heb je daar toch het gevoel dat je daar als enige toerist rondloopt in een primitief dorpje. De volgende dag gingen we weer met de boot naar Nong Khiaw. Hier heb je een beetje hetzelfde idee als in Muang Ngoi, maar hier is aan het dorpje nog een soort backpackersgedeelte gemaakt. Hier wilden we gaan mountainbiken, maar toen we een uur op weg waren voelde Mark zich toch niet zo lekker en was mijn fiets half uit elkaar gevallen, dus gingen we maar terug. Toen we even later een eettentje uit liepen hadden we het idee dat er vuurwerk werd afgestoken, maar dat bleek het geluid te zijn van de berg die in de fik stond. Toevallig de berg waarop wij zouden gaan fietsen (aan de andere kant weliswaar, maar toch:)). Een bijna-dood-ervaring rijker besloten we maar op een terras te gaan zitten met uitzicht op het vuur. Dat ging gewoon eindeloos door aangezien de brandweer hier niet zo goed geregeld is en ze natuurlijk al helemaal geen blushelicopter hebben.
De volgende dag gingen we met de bus naar Luang Prabang, leuk stadje met een leuke avondmarkt waar je 's avonds een bord vol kan scheppen voor een eurie en waar ze heel veel bakkerijtjes hebben.
Hierrna was het tijd voor Vang Vieng. Dat is chillen in een hangmat, tuben, buckets atten, happy pizza's en partytime voor de meeste mensen. Wij hebben het dus helemaal verkeerd aangepakt daar, aangezien we de eerste dag al heel actief een mountainbike hebben gehuurd en daarmee over een weg met alleen maar keien zijn gaan rijden. We hebben een grot bekeken, daar kon je gewoon zelf best wel diep in lopen, leuk! Daarna nog even gezwommen in een sloot die daar 'the blue lagoon' wordt genoemd. Daarna was er nog een viewpoint dat 'very easy to walk' was. Dat viel dus zwaar tegen, dit was weer bergebeklimmen, maar dan dit keer zonder guide. Uiteindelijk toch boven gekomen, maar zoals meestal was de terugweg nog kutter. Ik heb dan ook bijna de hele weg naar beneden op mijn kont afgelegd, terwijl Mark daar foto's van maakte (wat is het toch een lieverd;)). Daarna was het tijd voor ontspanning: Friends en een hamburger! De volgende dag zijn we gaan lopen naar een andere cave waar je in kon zwemmen, leek ons wel leuk. Bleek dat je daar een guide voor nodig had, dus wij met die guide en een Spaanse man op pas. Hoewel het af en toe best lastig klimmen was (en je natuurlijk ook geen hand voor ogen zag) liep de guide gewoon 5/10 meter vooruit. Gelukkig had hij wel muziek aan op zijn telefoon en konden we hem op die manier nog een beetje volgen. Ze waren er ook even vergeten bij te zeggen dat het zwemgedeelte pas na een uur bereikt zou worden. Ze hadden er natuurlijk ook niet bij gezegd dat het een soort modderbad was. Hierna een namiddagje gechilld in de hangmat, beetje gezwommen, bucket gedronken en nog wat friends gekeken. De volgende dag gingen we vroeg naar Vientiane, de hoofdstad. Daar de hele dag rondgelopen, vanalles gezien, sushi gegeten en wat gedronken bij een fontein die heel kitsch de hele tijd van kleur veranderd terwijl er wat aziaten aan het optreden zijn die geen engels kunnen (of Celine Dion en Dido hebben hun liedjes opnieuw uitgebracht met een nieuwe songtekst, dat kan natuurlijk ook). De volgende dag naar de Kong Lo Cave. We hadden al van een aantal mensen gehoord dat die heel vet was en Mark had gelezen dat er fistsized spiders waren, dus die was meteen verkocht. Na een helse busrit waarbij weer oneindig werd gestopt zonder door te geven hoe lang dit zou duren en waarbij er lekker over onze voeten is gekotst kwamen we aan bij het dorpje dat naast de cave ligt. Dat was wel echt een leuk dorpje waar de locals hun water nog bij de pomp halen en waar pas sinds een jaar of wat elektriciteit is. De volgende dag was t dan zo ver. Die Kong Lo Cave viel mij dus vies tegen. Eerst ga je met een boot met n rotgang door die cave heen, daarna mag je een stukje lopen door een soort grottenshow waar alles verlicht is, dan weer de boot in, loop je een paar keer vast, uitstappen, boot duwen en weer verder en voor je het weet ben je er 2x helemaal doorheen geweest. Wel leuk hoor, maar het was me alle moeite qua omreizen eigenlijk niet waard. De volgende dag waren we om 6 uur op om weer verder te reizen naar het zuiden. We begonnen in een tuktuk waar zo'n 12 mensen in pasten. Wij vonden de tuktuk al vrij vol, maar toen kwam er ineens een houten bank ergens vandaan en konden er nog 10 man bij. Na 4.5 uur met slapende voeten/benen/billen die tuktuk uit gerold, tijd voor de volgende bus! Doe zou ons naar onze eindbestemming Pakse brengen, maar halverwege telde de chauffeur het aantal mensen in de bus nog eens en besloot hij dat het toch niet rendabel was voor hem om door te rijden. We moesten dus maar uitstappen en wachten op de bus die 2 uur later zou vertrekken. Dat was natuurlijk ook weer een bus die overal stopte (lang leve de lao relaxedheid...). Uiteindelijk waren we om 12 uur 's nachts dan toch in Pakse. De volgende dag n scooter gehuurd, wat spullen gepakt en een rondje gemaakt langs wat watervallen. Sommige waren nog wel oke,maar bij eentje (de mooiste volgens de Lonely Planet) was er alleen nog maar een ieniemieniebeetje water te bekennen, verder was het gewoon een rots. Toen een slaapplaats gezocht in een dorpje, Tad Lo, een prima hutje gevonden voor2 eurie. De volgende dag gingen we weer vroeg op de scooter, over het Bolavenplateau met veel koude wind en bewolking, daar hadden we even niet op gerekend.Uiteindelijk was het weer heerlijk weer toen we bij de watervallen aankwamen en hadden we de mooiste voor het laatst bewaard, die watervallen waren echt heeeeel cool! Daarna weer terug naar Pakse, waar we lekker 300 rondjes hebben gereden omdat we een andere weg terug hadden genomen en alles er ineens bekend uit zag. De weg vragen was ook geen optie, want we hadden geen idee waar hetgeen waar we naartoe moesten op de kaart was. Uiteindelijk kwam ook dat weer goed, volgens Mark door hem, volgens mij door mij, daar worden we t vast niet meer over eens:)
Nu zijn we dan op Don Det, een van de 4000 islands. Helaas wel een eiland zonder strand,maar er zijn wel heel veel leuke barretjes, hangmatten en waterbuffels. Verder maken zie hier alles 'happy' door er wiet in te stoppen. We zitten dus weer een beetje tussen de hippies.

Onze impressie van Laos tot nu toe: heeeel veel mooie natuur en bergen, de mensen zijn heel relaxed (misschien een beetje te) en heel vriendelijk, ze steken hier alles in de fik (je ziet overal kleine/grote branden, zonde!), als de buurman ergens geld mee verdient gaan ze hetzelfde doen (nooit 1 pannekoekenmevrouw, altijd minstens 3 naast elkaar, hetzelfde geldt voor watermeloenen, eettentjes, fietsverhuurmensen etc).

Mark heeft trouwens nog echt een bizarre gave. Hij herkent IEDEREEN die we ooit zijn tegengekomen in de afgelopen maand. Het is constant ' Hee is dat niet die jongen die 2.5 week geleden bij datzelfde tentje aan het lunchen was?' 'Hee, is dat niet dat meisje dat ook in de bus naar Pai zat?'. En het ergste is nog dat het niet alleen is met westerlingen, hij kan die aziaten ook gewoon uit elkaar houden. Dat is voor mij echt allemaal same same, maar hij kan met gemak zeggen 'hee, die vrouw die daar nu bij de kapper zit, daar liepen we toch gister langs toen zij kip aan het verkopen was?'. Misschien moet ik maar foto's gaan maken van iedereen die we tegen komen, om te checken of het echt waar is of dat hij gewoon de boel een beetje in de maling neemt:)

Voor iedereen die vorige keer heeft gelezen en gereageerd: khop jai! Het is echt heel leuk om alle reacties te lezen!! Voor diegene die dit verslag tot hier helemaal hebben gelezen RESPECT en een dikke khop jai vanuit Laos!

Liefs, Mark en Kim