Yogyakarta t/m Flores

Hoi allemaal,

Het einde van de reis is inzicht, maar er moest nog iets zeer belangrijks gebeuren en dat is dit reisverslag van het tweede deel van Indonesie. Kim is op dit moment (als je dit leest natuurlijk niet meer) bezig met het Myanmar gedeelte. En dat allemaal terwijl we op Koh Tao in Thailand zitten. Wat zijn we toch weer een wereldburgers.

Kim was gebleven bij Yogyakarta en waar we de laatste dag per 'Chinese' tour richting de Bromo vulkaan en de dag daarna richting Bali zouden vertrekken. Vanaf dit moment hebben we samen gereisd met Jelle en Lotte (Jelle ken ik van de Master en was ook toevallig op reis). De tour was een relatief goedkoop alternatief om op Bali te komen vanaf Yogyakarta. De 'oppertunity costs' zijn hier buiten beschouwing gelaten, want twee dagen achter elkaar in de bus en amper slapen breekt je wel op. Maar uiteindelijk bij de Bromo aangekomen was het echt gaaf om het te zien. Het werd zelfs een beetje gevaarlijk toen er plotseling wat extra rookpluimpjes uit de krater kwamen. Na ongeveer drie uur daar te hebben rondgewandeld konden we weer de bus in richting Bali, Denpasar om precies te zijn. Hier zouden we rond elf uur 's avonds aankomen, maar dit bleek natuurlijk door allerlei vertragingen niet mogelijk. Uiteindelijk de bus uit en, je raadt het al, niet in Denpasar, maar ongeveer tien kilometer er vandaan. Na veel onderhandelingen en pogingen om een taxi te vinden die ons naar een hotel zou brengen, zijn we bij een hotel afgezet wat geweldig was.
Helaas was het in de badplaats Kuta waar alle dronken Engelsen en bejaarden Australiers hun vakantie komen vieren. Ook konden we wat Nederlandse 'Roots' ontdekken, waar goed gebruik van is gemaakt. De verkoopcijfers van de kroket laten in dit plaatsje een flinke piek zien op de dagen dat wij daar waren. Ook is er gebruik gemaakt van het waterpark wat aanwezig was in Kuta en dit park had alles wat je je maar kunt wensen. Zelfs een glijbaan wat meer op een omgekeerde racket leek, waarbij de bodem onder je vandaan valt. Dit ging echt gigantisch hard! Kim produceerde een gil die tot bij de Bromo gehoord kon worden. Waarschijnlijk kwamen er toen ook wat extra rookwolkjes uit de krater zetten.
De volgende dag was het brommertijd en gingen we samen met Jelle en Lotte op tour door Bali. De eerste hindernis was overwonnen en dat was het vinden van een scooter. Na lang gevraag en overleg konden we brommers lenen voor vier a vijf dagen, maar dan mochten we ze niet achter laten op het vliegveld. Wat wij heel erg raar vonden, want dat doet toch iedereen?;) De eerst volgende bestemming was Ubud en dit was maar een uur of twee rijden op mijn tempo. Het was al snel duidelijk dat Jelle z'n tempo iets hoger lag en al snel waren we elkaar kwijt. Uiteindelijk kwamen we elkaar weer in Ubud tegen, nadat Jelle was omgekeerd richting Kuta en de weg weer had vervolgd.
In Ubud hebben we drie dagen doorgebracht, een langer dan gepland en dit kwam door een soort budistische Kerstmis. Tijdens deze dag liep iedereen in traditionele kleding, inclusief wij. Verder hebben we een dagje luwak koffie geproefd en rijstvelden bekeken. De koffieboon wordt opgegeten door een soort fret en onbeschadigd uitgepoept en daar wordt dan koffie van gezet. De rijstvelden waren allemaal erg mooi. Maar wat ook erg mooi was, is dat we een frauderende/bedriegende winkelbediende op z'n plek hebben gezet. Lotte en Kim waren de 'undercover' winkelaars en wij hadden zo een heterdaadje.
Na Ubud was het tijd voor nog wat rijstvelden en een vulkaan om daarna in Lovina te eindigen. Dit was een hele trip en qua snelheid waren Jelle en ik al een beetje op elkaar ingespeeld. Het omschrijven van Lovina beach is niet al te moeilijk. Het is touristisch geweest en nu is alles een beetje vervallen en zijn er nog steeds te veel mensen die van het tourisme afhankelijk zijn. Dus na wat zonnebaden in de ochtend was het tijd om naar een dorpje te rijden wat aan een meer lag tussen twee vulkanen/bergen in. Hier zijn we dan even tot rust gekomen en hebben wat mooie plaatjes geschoten. Ook is onze eerste 'kunst' hier aangeschaft. Het is een schilderij op vulkanisch as, dit is ons in ieder geval verteld.
Na een prima nacht slapen was het weer tijd om de scooters in te leveren en niet richting het vliegveld te rijden om ze daar achter te laten. Dit ging redelijk gestaag met wat manouvres om de politie te ontwijken, want die is niet je vriend in dit soort landen.
Na het avontuur op Bali zijn we per boot naar Flores gereisd. Om de boot te bereiken moesten we eerst naar Lombok (Sengigi) waar het ongeveer hetzelfde is als in Lovina. Uiteindelijk op de boot aangekomen, hebben we in drie dagen heerlijk gerelaxed en op hele mooie plekjes gesnorkeld. Waarschijnlijk zijn we hierdoor zo verwend dat we nu niet meer normaal ergens op vakantie kunnen gaan. Ook hebben we kennis gemaakt met een bekende dinosaurier: de Komodoveraan.

En toen waren we op Flores in Labuanbajo, waar we de ochtend na aankomst een busje hebben gepakt om na 14 uur bij onze volgende bestemming aan te komen. En dat is niet zomaar een tripje. Dat is een tripje over een extreem slecht onderhouden weg met een ontelbaar aantal scherpe bochten waar de chauffeur met F1 snelheid doorheen scheurt. Oftewel Kim werd gek van mijn geklaag en gesteun over het oh zo fijne Flores met al die hard werkende mensen en die uitstekende economie. Nadat we zijn afgezet bij een hotel waar je echt niet meer dan een uurtje wilt verblijven, zijn we de volgende dag per scooter (ja we hadden het echt te pakken met die scooterjes) naar Moni gereden wat twee uur rijden was.
In dit dorpje is eigenlijk weinig te beleven behalve de drie kratermeren die alle drie een verschillende kleur hebben te bekijken. Dit was dan ook de bedoeling voor de volgende dag. Dus 's ochtens om vijf uur op de brommer de berg op en toen kwamen we erachter dat je op de berg niets kon zien door de mist. Maar ons werd verteld dat we moesten wachten, want de wind zou de wolken wel wegblazen. Na twee uur wachten en soms een glimp te mogen opvangen van de meren was het toch gelukt om alle wolken te laten verdwijnen. Dit was erg indrukwekkend. Na zo'n 300 foto's hebben we onze weg vervolgd terug naar Ende, waar we de scooter hebben gehuurd. En toen moesten we weer een bus in van zo'n vier uur.

#Mark vind dat hij genoeg getypt heeft, dus bij deze neem ik zijn taken vanaf hier even waar#

De vierurige bus bracht ons naar Bajawa. Vanaf hier kun je allerlei traditionele dorpjes bekijken. We wilden eigenlijk een tour van twee dagen gaan doen, maar de verschillende gidsen die we hebben gesproken vroegen hier zulke achterlijke bedragen voor en hadden allemaal een beetje vage verhalen, dus we besloten maar weer een brommertje te huren en zelf op pad te gaan. Dit was heel leuk, alle locale kinderen wilden een high five terwijl we langs reden en de dorpjes bestonden uit bijzondere huizen tussen de bergen. Omdat de tour die we in gedachten hadden niet door ging hadden we ineens tijd 'over'. Mark heeft toen iets gevonden over Kanawa: een eiland voor de kust van Flores waarop een paar bungalows, bales en tenten staan, waar 1 restaurant is en verder eigenlijk niks. We besloten daar heen te gaan. Na wederom een lange busrit, een heerlijke italiaanse maaltijd en een nachtje in Labuanbajo, vertrokken we richting het eiland. Hier hebben we twee nachtjes geslapen in een bale. Dit is een soort verhoging met een matras erop waarbij vier luxaflex van bamboe dienst doen als muren. We zaten direct aan het strand, dus we hebben de 'muur' richting het strand constant open gehad en als we de rechtermuur omhoog deden konden we zo vanuit ons bed de zon onder zien gaan. Overdag hebben we gesnorkeld waarbij we een hele grote schildpad en wat minder grote haaien hebben gezien en 's avonds hebben we lekker gegeten op het strand.
Na Kanawa was het tijd voor de terugreis naar Lombok. We hebben weer wat Komodo's gezien, hebben lekker gerelaxed op de boot en hebben natuurlijk weer wat idyllische strandjes aangedaan om te snorkelen. Eenmaal aangekomen op Lombok hebben we de wedstrijd Nederland-Australie gekeken. De twee aanwezige Australiers waren toch wel onder de indruk toen er ineens 30 Nederlanders opstonden om het Wilhelmus uit volle borst mee te bleren!
De volgende dag vertrokken we richting Gili Air, nog zo'n mooi tropisch eilandje met witte strandjes en zonder gemotoriseerd verkeer! Dat laatste was best een verademing. Voor de verandering hadden we een kater, dus eenmaal aangekomen besloten we eerst een pauze te nemen voordat we op zoek gingen naar de bungalow die we hadden geboekt. We zijn helemaal verkeerd gelopen en hebben drie kwart van het eiland gezien voordat we bij onze bungalow aan kwamen. Gelukkig was het wel een hele mooie bungalow met een buitendouche, een hangmat, een bank op het terras en op zo'n 20 meter van de zee. Op Gili Air hebben we een beetje vakantie gevierd: naar het strand en eten bij leuke strandtentjes. We hebben ook nog gedoken, wat we beiden echt geweldig vonden. We hadden grootste plannen om nu op Ko Tao onze PADI te gaan halen, maar ik ben een beetje verkouden en we zijn allebei een beetje lui en hebben geen zin om er 's avonds rekening mee te moeten houden dat we de volgende dag vroeg moeten duiken, dus ik denk dat we het toch bij vakantievieren houden. Doet niks af aan het feit dat het echt een geweldige ervaring was om weer een keer te duiken, er waren echt superveel vissen, een schildpad en geweldig koraal!

Na Gili Air zijn we weer richting Kuta gegaan. Dat is en blijft toch een van de stomste plekken waar we zijn geweest. We hebben daar nog even een kroket gegeten en Mark heeft nog genoten van de Indonesische specialiteit van de Mcdonalds: de Mcfloat. Dat is cola met een toefje softijs en wat chocoladesaus. Jaja die Indo's weten wel wat lekker is!

Hierna was het alweer tijd om Indonesie te verlaten en door te gaan naar Myanmar. Als je heel benieuwd bent wat we daar allemaal hebben beleefd verwijs ik je door naar mijn blog;)

Eenieder weer bedankt voor het lezen!

xxx Mark & Kim